“ခ်စ္ေသာမိုးကုတ္(၁)”

   

          ကၽြန္ေတာ္ စာမေရးဖူးခဲ့ပါ။ စာေရးရမွာ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ စာလံုးေပါင္း မွားမွာ ေၾကာက္သည္။ ၀ိုင္းဟားမွာ ေၾကာက္သည္။ မေဖာ္ျပမွာ ေၾကာက္သည္။ ေဖာ္ျပခြင့္မရမွာလည္း ေၾကာက္သည္။ သည္ေၾကာက္စိတ္တို႕သည္ပင္ သမၼတႀကီးက စတုတၳမ႑ိဳင္ဟု ဆိုလိုက္ေသာအခါမယ္ လြင့္ျပယ္လွ်က္ ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၌ “ထေလာ့မိုးကုတ္သား အိုမိုးကုတ္သားတို႕” စာမူျဖင့္ အလင္းတစ္ခ်က္ လက္ခြင့္ရလိုက္ သည္။ ထိုမွစီးေသာ အတိုင္းမသိႏိုင္သည့္ ပီတိတို႕ျဖင့္ “ခ်စ္ေသာမိုးကုတ္”ကို ဆက္ေရးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ္မိုးကုတ္ကို ခ်စ္ပါသည္။ ဇာတိေျမျဖစ္ျခင္းထက္ တကယ္လည္း ခ်စ္စရာေကာင္းေသာဌာေန ေလးျဖစ္ပါသည္။ သည္ခ်စ္စရာေျမေလးကို ကၽြန္ေတာ္မွခ်စ္သည္မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဇာတိသား မဟုတ္ သည့္ ဆရာဦးလွ၀င္း(ေလသူရဲတစ္ဦး)ကလည္း မည္မွ်ခ်စ္စရာေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေရးေနပါသည္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္-၅၇၉ခုႏွစ္ မိုးမိတ္ေစာ္ဘြားႀကီးသိုးဟန္ဖတ္လက္ထက္တြင္ ရွမ္းမုဆိုးသံုးဦး ေတာ လည္ထြက္ရင္း က်ီးမ်ား စြန္မ်ား ၀ဲသည့္ေနရာတြင္ ရတနာျဖစ္လာမည့္ အနီေရာင္ေက်ာက္အတံုးအတစ္မ်ား ေတြ႕ရိွရာမွအစျပဳခဲ့သည့္ မိုးကုတ္သည္ သမိုင္းႏွင့္ရတနာအျပင္ ခ်စ္စရာအမူအက်င့္ေတြကို ထမ္းပိုးသယ္ ေဆာင္ခရီးႏွင္ရွာရင္း ယခုအခ်ိန္တြင္ သက္ျပင္းေတြ တစ္ဟူးဟူး မႈတ္ထုတ္ေနရသျဖင့္ သူ႕အတြက္ ရင္ေအးစရာေလးတစ္ခုေတာ့ ဖန္တီးေပးသင့္ပါၿပီ။

“မိုးကုတ္သည္ ခရီးသြားၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္သင့္သည္”

          ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္ အလြန္ေအးေသာ မိုးကုတ္ညေနခင္းမ်ား၌ အဘြားအိမ္က ထင္းမီးဖိုႀကီး၏ ပတ္ပတ္လည္တြင္ထိုင္ကာ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းတစ္ေတြ ဆံုဆည္းတတ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ လူႀကီးမိဘမ်ားက မိုးကုတ္ပံုျပင္ေတြ ေျပာၾကသည္။ အျပင္တြင္ ေရခဲတစ္မွ် ေအးေနေသာ္လည္း စကား၀ိုင္းတြင္း တြင္မေတာ့ ခ်စ္စရာဓေလ့ေတြနဲ႕ ေႏြးလို႕။

          ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္း ရာဇ၀င္လည္း မိုးကုတ္ကစသည္။ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္း၏ ငွက္ေပ်ာတံုးႏွင့္ မိတ္ဆက္သြားရရွာေသာ နဂါးသည္ မိုးကုတ္ကခုတ္သည့္နန္းတိုင္ျဖင့္ ပါေတာ္မူသြားျခင္းျဖစ္သည္။ နန္းတိုင္ ခုတ္ေသာအရပ္ကို တေကာင္းနန္းတိုင္။ ထိုတိုင္ႀကီးကို သယ္ေဆာင္ရာတြင္ နဂါးႀကီးပါေန၍ လူးလူးၿပီးထေသာ အရပ္ကိုလူးထ၊ ထိုးထိုးၿပီးက်ေသာ အရပ္ကိုထိုးက်၊ နတ္တို႕က ပင့္ကူ တင္ေပးရေသာေတာင္ကို ပင့္ကူေတာင္ ဟုေခၚေၾကာင္း မီးပံုေဘးပံုျပင္မ်ားက မွတ္သားရဖူးသည္။

          အဖိုးကေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ မီးမိွတ္တုတ္မိွတ္တုတ္ႏွင့္ ပ်ံသြားတိုင္း ဟိုးေကာင္းကင္ကပ်ံတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားကိုသြားတာေပါ့။ အဲ့ဒီေလယာဥ္ပ်ံေတြ ဒို႕ၿမိဳ႕ေပၚကျဖတ္ရင္ မိုးကုတ္လို႕မီးနီေလး နဲ႕ စာတန္းထိုးတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္အဖိုးက ေလယာဥ္မစီးခဲ့ဖူးပါ။ ႏိုင္ငံျခားလည္း မသြားခဲ့ဖူးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း အခုထိ ႏိုင္ငံျခားေလယာဥ္မစီးဘူးေသးေတာ့ ထိုကိစၥကို အတည္မျပဳႏိုင္ပါ။ အဖိုးလည္း မည္သည္က ၾကားခဲ့ရသည္ မသိပါ။

          သို႕ရာတြင္ Internet ေပၚ၌ မိုးကုတ္ဟုရွာၾကည့္ရာတြင္ www.allmyanmar.com ၌ “ျမန္မာႏိုင္ငံ မိုင္းတြင္းမ်ားမွထြက္ေသာ တြင္းထြက္ရတနာမ်ားသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၌အဆံုးသတ္ရပါသည္။ ဘန္ေကာက္ (သို႕မဟုတ္) ခ်န္တာဘူရီ ပတၱယားေတာင္ပိုင္းေဒသမွာ မိုင္းတြင္းမ်ားမရိွေသာ္လည္း အာရွတြင္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာေရာင္း၀ယ္ရာ အႀကီးဆံုးေသာေစ်းကြက္ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္မ်က္ေစ်းမွာ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႕မ်ားတြင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆိုင္ငယ္မ်ား၊ စာေသာက္ဆိုင္မ်ားရိွရာ ၿမိဳ႕တြင္းရိွလမ္းတစ္လမ္းေပၚတြင္ေတာ့ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူမ်ားအေနျဖင့္ စာပြဲတစ္လံုးငွားရမ္းကာ ေတြ႕ဆံုညိွႏိႈင္း၀ယ္ယူႏုိင္သည္မွာ ေန႕တိုင္းပင္ျဖစ္ပါသည္” ဟုေဖာ္ျပထားသည့္ျပင္ “မိုးကုတ္မွထြက္ေသာ ေဂၚႀကိဳး(Star Ruby)ကဲ့သို႕ေသာ ပတၱျမားမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာ့ပတၱျမားမ်ားသည္ လွပေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားအျဖစ္ ဘန္ေကာက္တြင္ ခ်န္တာဘူရီတြင္ အဆံုးသတ္ျပဳလုပ္ပါသည္” ဟုေတြ႕မိပါသည္။ မိုင္းတြင္းမ်ားကိုယ္ပိုင္မရိွပါဘဲ အငွားကိုယ္၀န္ႏွင့္နာမည္ ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ယိုးဒယားဟု ေတြ႔မိေသာအခါမယ္ အဖိုးစကားမွာ သံသယမ်ားစရာ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။

          သည္လိုဘာလို႕ျဖစ္ရပါသနည္း။ မိုးကုတ္သည္ ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသြားမ်ားကို စြဲညိဳ႕ဖမ္းစားေစႏိုင္ေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ေျခေျချမစ္ျမစ္ သမိုင္းအႏွစ္ေတြႏွင့္လည္း ဖဲြ႕သီထားပါလွ်က္။

၁၈၈၉ခုႏွစ္မွစ၍ အဂၤလိပ္တို႕၏ျမန္မာပတၱျမားတြင္းကုမၸဏီ Burma Ruby Mines(B.R.M)သည္ မိုးကုတ္မွာ ေက်ာက္စတူးခဲ့ပါသည္။ ပထမဆံုးေခတ္မီမီ စက္ျဖင့္တူးျခင္းျဖစ္ၿပီး ကုမၸဏီ၏နာမည္ႀကီး အင္ဂ်င္နီယာ ေမာ္ဂန္(A.H MORGAN)က ေက်ာက္တြင္းမွ ေရေတြလႊတ္ထုတ္ရန္အတြက္ ဂႏၱ၀င္ေျမာက္ေသာ ေရလႊတ္ဥမင္လိႈဏ္ကို တူးခဲ့ဖူး သည္။ ၁၉၂၅ခုႏွစ္မွာ မုိးႀကီးရြာၿပီး ဥမင္ၿပိဳက်ကာ ေရလႊတ္မရေတာ့ေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္တြင္းေဟာင္းေနရာ သည္ ၿမိဳ႕လယ္အလွအပအင္းႀကီးအျဖစ္ ယေန႔ထိ က်န္ရိွေနပါသည္။ သည္ေနရာမွာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသြားတို႕ ေလ့လာႏိုင္ေသာသမိုင္းေတြရိွသည္။ ေခတ္တေခတ္ကို သည္အင္းႀကီးက ထင္ဟပ္ျပ ႏိုင္သည္။

ကမၻာတြင္ တစ္ပြင့္မွတစ္ပြင့္ဆိုသေလာက္ရွားေသာ ေက်ာက္မ်က္ပညာရွင္မ်ား တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနၾကသည့္ ပိန္းႏိုက္(Painite)ေခၚရတနာတစ္မ်ိဳးကို မစၥတာပိန္း(မိုးကုတ္သားတို႕အေခၚဗိုလ္ပိန္း)က British Museum of Natural History in London ၌လွဴဒါန္းျပသထားသည္။ သည္ကမၻာေက်ာ္ရတနာမွာ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း အုန္းကိုင္းရြာအနီးရိွတြင္းမ်ားမွ မစၥတာပိန္းက ရသြားျခင္းျဖစ္သည္။ သည္ရတနာကို ယခင္က ကမၻာမွာရွာမေတြ႕ဖူးေသးလို႔ Mr. A.C.D Painအား ဂုဏ္ျပဳကာ ပိန္းႏိုက္(Painite)ဟုအမည္ေပးရ ေလသည္။

မစၥတာပိန္း၏အေၾကာင္းေတြက မိုးကုတ္သားတို႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ အမ်ားႀကီးက်န္ပါသည္။ ဗိုလ္ပိန္းႏွင့္ မိုးကုတ္သားတို႕က ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာေတြလို ေနခဲ့ၾကသည္။ မိုးကုတ္သားတစ္ေတြကလည္း အဖိုးႀကီးပိန္းကို သူတို႕လိုမိုးကုတ္သားဟုပင္ သေဘာထား၍ ေပါင္းခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ပိန္းက ေဘာလံုးသင္းလည္းေထာင္ေပး ဖူးသည္။ ငွက္ျမန္အသင္းဟုေခၚပါသည္။ ေအာင္ဆန္းကြင္းတြင္ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္အသင္းျဖင့္ပင္ သြားကစားဖူး ေသာအသင္းျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႕ရာတြင္ မိုးကုတ္သားတို႕ သတိမထားလိုက္မိတာက သူတို႕ ခ်စ္ေသာအဖိုးႀကီးပိန္း သည္ အမွန္စစ္စစ္ကမၻာ့ထိပ္ဆံုးမွာရိွေသာ ေက်ာက္မ်က္ပညာရွင္၊ အဂၤလန္က သူေဌးတစ္ဦးဆိုတာကိုပင္ျဖစ္ သည္။ သည္ ေက်ာက္မ်က္ပညာရွင္ မစၥတာပိန္း၏ ေနအိမ္မွာ အမွတ္ရစရာ ယခုထိမိုးကုတ္မွာရိွပါသည္။

          မစၥတာပိန္းကဲ့သို႕ပင္ မိုးကုတ္သားတို႕က စစ္မင္းႀကီးေခၚသည့္ သိယိုဖိးလစ္(Theophilus) ကမၻာမွာ ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ တစ္ဦးလည္းေနသြားဖူးေသးသည္ဟု ဆရာဦးလွ၀င္းေရးေသာ စာေတြထဲ ဖတ္ရသည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ပင္ မသိခဲ့ေပ။

          အၿမဲစိမ္းညိဳ႕ေသာေတာတို႕အုပ္ေနသည့္ ေတာင္ေပၚေဒသ တိမ္တိုက္ေတြကို ထိကစားလို႕ရႏိုင္ေသာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ေပ၃၈၀၀ေက်ာ္တြင္ရိွေသာမိုးကုတ္သည္ ေအးတာကအလြန္။ Tour Season ဟုေခၚေသာ ေအာက္တိုဘာ၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ဒီဇင္ဘာလမ်ားဆိုလွ်င္ နံနက္လင္းပါက ျမက္ဖ်ားႏွင္းစက္ေလးေတြ ခဲေနတာေတြ႕ႏိုင္ေသာၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ျပင္ဦးလြင္၊ ကေလာတို႕ႏွင့္ယွဥ္ႏိုင္ေသာ ေတာင္ေပၚသဘာ၀အလွက ေနသားတစ္က်ရိွေနသည္။ စိမ္႕စမ္း၊ ထံုးေက်ာက္လိႈဏ္ဂူေတြဆိုတာ အထူးအဆန္းပင္ မဟုတ္ေတာ့။ ေသာက္ေရကိုပင္ ထိုေက်ာက္လိႈဏ္ဂူေတြ၊ စိမ့္စမ္းေတြမွ သြယ္တန္းေသာက္ၾကပါသည္။ မထုမဆစ္ရဘဲ သဘာ၀က်က် သ႑န္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေက်ာက္စက္ပန္းဆဲြေတြကို သည္လိႈဏ္ေတြမွာ ဂႏၱ၀င္ေျမာက္ေလာက္ ေအာင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ အရင္က ေက်ာက္တြင္းလုပ္ခဲ့ေသာအလံတစ္ရာလူးေခၚ ေက်ာက္တြင္းနက္ႀကီးကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေလ့လာစရာျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွ ေျမေအာက္ျမစ္ပူအာတိုပရင့္ဆာကို ကမၻာ့အံဖြယ္ခုႏွစ္ခုတြင္ပါ၀င္ေၾကာင္း ဆြစ္ဇာလန္ေဖာင္ေဒရွင္း New 7 Wonders ကေၾကညာသည္ဟု သတင္း တစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္မိုးကုတ္သား မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိသည္။

သစ္ေတာသစ္ပင္ထူထူထဲထဲကို အၿမဲၿခံဳေနေလ့ရိွေသာ ေတာင္မဲေတာင္က ၇၅၄၄ေပအျမင့္ရိွၿပီး လိွ်ဳ႕၀ွက္ နက္နဲေသာ သဘာ၀အလွေတြပိုက္ေထြးလို႕။ Natural Tourism အတြက္လည္းအသင့္။ ေတာင္မဲေတာင္မွာ ျပင္ဦးလြင္ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ရိွ Swamp Way လို မိ်ဳးရႊံႏြံေတာေတြက တစ္ေတာင္လံုးဖံုးေနသည္။ Insectၾကည့္မလားႏွင့္ငွက္ ၾကည့္မလား။ သစ္ခြရွာမလား။ ရုကၡေဗဒဆိုင္ရာေတြ ေလ့လာမလား။ ၿမိဳ႕နဲ႕လည္းအရမ္းမေ၀းေသာ သဘာ၀ျပတိုက္ ျဖစ္ပါသည္။ ေနေရာင္မခ၊ မိုးစက္မက်ဘဲ အုံ႕မဲညိဳ႕ဆိုင္းတတ္လို႕ ေတာင္မဲေတာင္ဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။

အဂၤလိပ္လက္ထက္ကပင္ မိုးကုတ္နယ္တြင္ စတုရန္း၇၂မိုင္ကိုေတာေတာင္ႀကိဳး၀ိုင္းနယ္ သတ္မွတ္ကာ ေဘးမဲ့ေတာေပးဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္က က်ားဟိန္းသံပင္ၾကားႏိုင္ေသးသည္။ ေခ်၊ ဆတ္တို႕ရိွ သည္။ ရွားပါးသတၱ၀ါ ေတာင္ဆိတ္တို႕လည္း ေတြ႕ႏိုင္သည္။

          မိုးကုတ္ၿမိဳ႕မွမုိးမိတ္သို႕ ထြက္ေသာလမ္းရိွ ေၾကးနီေတာင္(၆၇၃၃)ေပမွာလည္း ဟိုတယ္ေဆာက္လွ်င္ ေက်ာက္သားေက်ာက္ေဆာင္ေတြႏွင့္ သဘာ၀က်က်ဆင္သႏိုင္ေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကို မီွး၍ ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္အံုတစ္ခုရိွေနခဲ့ရာ လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ား ထူးထူးဆန္းဆန္းဓါတ္ပံု ရိုက္စရာ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ တခုတ္တရ ျပေနရၾက ျဖစ္သည္။

          ပင့္ကူေတာင္ကို အဂၤလိပ္ေတြက ျမန္မာမင္းထံ ေရႊဒဂၤါးႏွင့္ဆက္၀ယ္တာသားရဲ႕ဟု ေမေမက ခဏခဏ ေျပာဖူးသည္။ ဟုတ္သည္မဟုတ္သည္ထက္ ေသခ်ာတာေတာ့ သည္ေတာင္ေတာ္က ေက်ာက္ေတာ္ေတာ္ ထြက္သည္။ ၿပိဳလဲသြားမွာစိုး၍ အေမွ်ာ္အျမင္ရိွေသာလူႀကီးေတြက ဘုရားတည္ကာ ဘုရားေတာင္အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းထားရသည္။

မိုးကုတ္သို႕အညာေဒသမွတက္လာလွ်င္ ေတာင္တက္ေတြဆံုးေသာ ရႈ႕ခင္းသာေနရာက လွမ္းၾကည့္ လွ်င္ ေက်ာက္သားေက်ာက္စြန္းေတြ ေထာင္ထားသလိုျမင္ရမည့္ ေက်ာက္ျပႆဒ္ဘုရားေတာင္တစ္၀ိႈက္မွာ ေက်ာက္လွလွထြက္ေသာအရပ္အျဖစ္ နာမည္ႀကီးသည္။ ေက်ာက္ျပႆဒ္မွ ထြက္ေသာနီလာမွာလွရာတြင္ ၿပိဳင္စံရွားေလသည္။ ေက်ာက္ျပႆဒ္ေတာင္သည္ ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ေလွကားထစ္ကေလးမ်ားမွ တက္သြား ရေသာ သိပ္လွသည့္ ထူးျခားဆန္းျပား သဘာ၀ေက်ာက္ေတာင္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ မိုးကုတ္အလည္လာသူမ်ား ကို လိုက္မပို႕လွ်င္မျဖစ္ေသာ ေနရာအျဖစ္လည္း ေက်ာ္ၾကားျပန္သျဖင့္ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားေရာဟု ဆိုခ်င္စရာ ရိွပါသည္။ အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေက်ာ္မိုင္းတစ္ခုျဖစ္ေသာ ကုေဋကဋာကလည္း သည္ေက်ာက္ျပႆဒ္ အရပ္မွာရိွပါသည္။

Mr. Edward Gubelin, president of Gubelin’s of Switzerland ႏွင့္အဖြဲ႕မ်ားက ၁၉၉၃ခုႏွစ္တြင္ လင္းေရာင္ျခည္ရူဘီမိုင္းကို လာေရာက္ေလ့လာလည္ပတ္ဖူးသျဖင့္ မိုးကုတ္ရိွေက်ာက္တြင္းမိုင္းမ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခား သားခရီးသြားမ်ားခြင့္ျပဳလွ်င္ ေက်ာက္မ်က္ပညာရွင္၊ ဘူမိေဗဒပညာရွင္၊ သမိုင္းသုေတသီ စေသာပညာရွင္မ်ား အတြက္ျဖစ္သလို ေဒသသဘာ၀မွာလည္း ဓါတ္ပံုသမား၊ ေတာေတာင္သဘာ၀ႏွစ္ခ်ိဳက္သူမ်ား၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ စဖြယ္ အပန္းေျဖအနားယူလိုသူမ်ားအတြက္ ထူးထူးျခားျခား ရသစံုအမယ္မယ္ျဖင့္ ဧည့္ခံလိုေသာ ခရီးသြားႀကိဳက္ ဟင္းေလးအုိးႀကီး ျဖစ္လာမည္မွာလည္း မလြဲေပ။

ေပးပို႕သူ

ျပတ္သား(ရတနာေျမ)

(10.1.2012)